SISTRUM rozmawia o L*KULTURZE
Staram się przedstawić w kulturze to, co już w niej jest_było, tylko nieopowiedziane. Rozmowa z Katarzyną Perlak
Agnieszka Małgowska: Polska tradycja ludowa zawsze była dla Ciebie ważna?
Katarzyna Perlak: Tak. Zwłaszcza, gdy mieszkałam w Polsce. W tym samym czasie, kiedy studiowałam filozofię, studiowałam zaocznie w Małopolskim Uniwersytecie Ludowym we Wzdowie. Był tam haft, wiklina, pisanie ikon, koronka. Jeździłam również na festiwale pieśni ludowych i uczestniczyłam w warsztatach śpiewu. Było mi to bliskie.
SISTRUM rozmawia o L*KULTURZE
Fantastyka w kolorach tęczy. Postacie queerowe nie muszą mieć żadnego uzasadnienia istnienia.
Rozmowa z Magdaleną Stonawską i Loë Fjorsigviss
Agnieszka Małgowska: Skąd się wziął pomysł na tę antologię?
Loë Fjorsigviss: Pomysłodawcą całego projektu był nasz przyjaciel, Maciej Pitala, szef Grupy Wydawniczej Alpaka. Pomysł przeleżał z półtora roku, zanim zebrałyśmy energię, żeby faktycznie to zrobić. Siedzimy w środowisku fantastycznym i widzimy, że jest ono mocno podzielone. Mamy tak zwany fandom fantastyki z mocnym przechyłem w prawo i wiele osób, które czują się na marginesie. Znamy całkiem sporo młodych, bardzo zdolnych autorek_ów, które_rzy szukają możliwości publikacji; osób, które próbują się dobić do czasopism i im się to nie udaje i osób, którym się udało opublikować powieść dopiero po tym, jak pozbyły się z niej wątków queerowych. Nie mówi się o tym dużo… ale coraz więcej.
Co lesbijka ma w słoiku?
W Warszawie otworzyłam wrocławski słoik i wpuściłam do niego powietrze.
Rozmowa z Karoliną Micułą
Rok podejmowałam decyzję, żeby się przeprowadzić z Wrocławia do Warszawy, rok też żyłam pomiędzy tymi miastami. We wrześniu przywiozłam rzeczy, ale od razu wróciłam do Wrocławia, bo niespodziewanie dostałam rolę we wrocławskim projekcie. Wrocław nie chciał mnie wypuścić. Tak działa prawo Murphy’ego. Tam, gdzie cię nie ma, mnożą się możliwości. W ciągu roku przejechałam 30 tysięcy kilometrów, niemal jak przedstawicielka handlowa. Dlatego na początku 2020 roku obiecałam sobie, że zwalniam. W końcu przyszła pandemia i mnie zatrzymała. Odpoczęłam i poczułam, ile energii mnie kosztuje życie w dwóch miastach. Dopiero wtedy zaczęłam zakorzeniać się w Warszawie.
SISTRUM rozmawia o L*KULTURZE.
Rozwaliłabym patriarchat na golasa i w szpilkach!
Rozmowa z Marią Kniaginin-Ciszewską
Moja dziewczyna jest moją fanką numer jeden, co bardzo mnie podbudowuje, bo Martyna jest moją ulubioną artystką. Powtarza mi jak mantrę, że mam tworzyć dla siebie, a to co ktoś powie, to sobie powie. I ma rację. Kiedy jestem autentyczna dla samej siebie, mogę być odbierana autentycznie przez inne osoby. A o to mi właśnie chodzi! Za długo siedziałam w szafie, żeby nie móc być w pełni sobą.
TEATR LESBIJSKI W POLSCE cykl teatrologiczny Damski Tandem Twórczy
O śpiewającej dekonstrukcji kultury patriarchalnej i o blondynkach też. Czarodziejski flet. Mozart & Bratkowska & Nowicki
Agnieszka Małgowski: Premiera Czarodziejskiego fletu, czyli zagadki pianina Tamina była wydarzeniem – nie tylko naszego życia artystycznego. Nie znamy podobnej inicjatywy. Wymyśliły ją i wzięły w niej udział osoby śpiewające, niezwiązane zawodowo ze światem muzyczno-operowym, za to w większości uczący w Wielokulturowym Liceum Humanistycznym im. Jacka Kuronia w Warszawie.
MR: Ta grupa, w zmieniającym się składzie i systemie dość nieregularnych prób, pracowała nad mozartowskim materiałem od 2010 roku, mniej więcej przez 4 lata. Zespół tworzyły różnorodne osobowości o swobodnej dynamice organizacyjnej.
TEATR LESBIJSKI W POLSCE cykl teatrologiczny Damski Tandem Twórczy
Ślubne performansy. Cz.II. Performans na niby.
Bawimy się samym słowem utopijność – bo wiele myśli i poglądów, które uważane były kiedyś za utopijne (jak chociażby brak segregacji rasowej czy równouprawnienie płciowe) przestały nimi być […]
Martyna Tokarska i Liliana Piskorska "Podróż"
Agnieszka Małgowska: Kontynuujemy analizę ślubnego performansu lesbijskiego – tematu popularnego w aktywnościach artystycznych LGBTQ+. Wykorzystujemy klasyfikację Richarda Schechnera, dość prostą w skomplikowanym temacie performansu, ale porządkującą problem. Poprzedni tekst poświęciłyśmy tak zwanym ślubom na prawdę – takim, które są próbą ominięcia prawa zabraniającego zawierania jednopłciowych małżeństw, nawet cywilnych.
Monika Rak: Teraz omówimy performans ślubny na niby. Jak mówi Schechner, ten rodzaj performansu jasno rysuje granice między tym, co rzeczywiste, a tym, co udane. Słowo jasno jest rodzajem nadużycia, jaśniej wydaje się odpowiedniejsze. Ale na pewno uczestniczki_cy wiedzą, że biorą udział w sytuacji umownej.
SISTRUM rozmawia o L*KULTURZE
Egzystowanie poza binarnością jest fantastyczne. Rozmowa z Kirą Nin
Agnieszka Małgowska: Trafiłam na Twoje grafiki przy okazji lektury antologii "Tęczowe i fantastyczne". Skąd zainteresowanie fantastyką?
Kira Nin: Fantastyka to jedna z rzeczy, które były w moim życiu od zawsze. Od dzieciństwa wyobrażałum sobie historie, praktycznie cały czas miałum w głowie jakąś aktywną fantazję, którą bawiłum się w wolnym czasie, z czasem zaczęłum też zapisywać niektóre z nich i ilustrować. Byłum tym dzieckiem, które na spacerze w lesie szukało niezwykłych miejsc, i to mi zostało do dziś. Wcześnie nauczyłum się czytać, mój dom był czytający, więc miałum dostęp do dużej liczby książek i od zawsze najbardziej podobały mi się te z fantastycznymi elementami, bardzo mnie ciągnęło do czegoś więcej, rzeczy poza zwykłą codziennością. Nie pamiętam, kiedy po raz pierwszy wpadła mi w ręce fantastyka, ani co to było, ale kilka ostatnich lat podstawówki to był czas, gdy świadomie szukałum literatury fantastycznej. Z początku bez specjalnej selekcji – w bibliotece wybór był niewielki, moim głównym źródłem były stoiska z używanymi książkami, skąd brałum wszystko, co było tanie i wyglądało w miarę interesująco. To była mieszanka, dużo klasyki gatunku, sporo serii, stare numery Nowej Fantastyki. Niekiedy to była bardzo marna literatura, ale był to dobry sposób na odkrycie, jakie rzeczy mi się podobają i punkt startowy do poznawania kolejnych autorów.
TEATR LESBIJSKI W POLSCE cykl teatrologiczny Damski Tandem Twórczy
Takie szekspirowskie marzenie, żeby teatr zmieniał świat
Szelest. Laboratorium Ma(g)daleny Anny. Teatr Forum
Monika Rak: Nieinstytucjonalna artystyczna aktywność lesbijek wykorzystuje duże tęczowe wydarzenia, by przygotować akcje performatywe. To zwykle ułatwia dostęp do przestrzeni, gdzie można zaprezentować efekty pracy i zapewnia większą publiczność. Tak było w przypadku inicjatywy Laboratorium Ma(g)daleny Anny, którego pokaz nazwany z czasem Szelest został zaprezentowany w ramach poznańskiego Pride Week 2018. Dzięki temu 10 sierpnia 2018 roku miałyśmy okazję zobaczyć pierwsze w Polsce - według naszej wiedzy – wydarzenie w formule Teatru Forum o lesbijskim charakterze.
Agnieszka Małgowska: To cieszy tym bardziej, że lesbijska tematyka doskonale łączy się z ideą Teatru Forum, który postrzegam jako rodzaj artaktywizmu. Jego głównym celem jest inspirowanie do zmiany świata teatralnymi narzędziami, które są formą socjologicznego badania trudnych problemów społecznych m.in.: głodu, reżimów, wszelkiego rodzaju dyskryminacji. Stąd inna nazwa stworzonej przez Augusto Boala w latach 60-tych interaktywnej formuły performatywnej - Teatr Uciśnionych.
TEATR LESBIJSKI W POLSCE cykl teatrologiczny Damski Tandem Twórczy
Szkoda tych nagich dziewczęcych ciał. Przebudzenie na podstawie Bachantek Eurypidesa w reżyserii Marty Malinowskiej
Monika Rak: W ramach naszego cyklu staramy się oglądać wszystko, co choćby podejrzewamy o lesbijskie wątki. Właśnie takie podejrzenia miałyśmy wobec spektaklu dyplomowego "Przebudzenie" na podstawie "Bachantek" Eurypidesa w reżyserii Marty Malinowskiej.
Agnieszka Małgowska: Nieheteronormatywne przeczucie mam zawsze w przypadku przedstawień, których bohaterkami są kobiety jako zbiorowość. Kobieca grupa: zakon, szkoła dla dziewcząt, drużyna sportowa, to potencjalna lesbijska przestrzeń, w której rodzą się bliskie relacje, nazwane przez Adrianne Rich lesbijskim kontinuum.
TEATR LESBIJSKI W POLSCE cykl teatrologiczny Damski Tandem Twórczy
Polimorficzna mission possible.Tentabulles i Cyrk Kobiet i Lesbijek
Agnieszka Małgowska: Tentabulles wreszcie zawitał do Polski. Pokazał swój spektakl w Krakowie, tradycyjnie z okazji Dnia Kobiet. Twórczynie deklarują, że to coroczny prezent od kobiet dla kobiet.
Monika Rak: Propozycja jest świadomie i konsekwentnie ograniczona do kobiecego świata. Mówi o tym sama nazwa projektu, w języku angielskim to połączenie dwóch elementów: feministycznego i lesbijskiego – Feminist Lesbian and other Womyn International Circusproject! W polskim tłumaczeniu występuje jako Kobiecy cyrk feministyczny lub Cyrk Kobiet i Lesbijek.
******************
Strona 6 z 7
